Τα κονδυλώματα είναι δερματικές αναπτύξεις με τη μορφή οζιδίων ή θηλών. Αυτή είναι η πιο κοινή δερματική πάθηση, που επηρεάζει περισσότερο από το 90% του παγκόσμιου πληθυσμού. Τα κονδυλώματα μπορούν να εμφανιστούν σε οποιονδήποτε, σε οποιαδήποτε ηλικία, σε απολύτως οποιοδήποτε σημείο του δέρματος, από το πρόσωπο μέχρι τα πόδια. Η ασθένεια είναι συχνά μεταδοτική, όλα εξαρτώνται από το ανοσοποιητικό σύστημα του ατόμου.
Τι προκαλεί τα κονδυλώματα;
Συνήθως πιστεύεται ότι το άγγιγμα ενός βατράχου προκαλεί την ανάπτυξη κονδυλωμάτων. Είναι εξαπάτηση. Ο αιτιολογικός παράγοντας της νόσου που οδηγεί στο σχηματισμό κονδυλωμάτων είναι η μόλυνση με ιούς ανθρώπινων θηλωμάτων. Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, αυτή η μόλυνση προκαλεί περίπου το 20% όλων των καρκίνων.
Ο κίνδυνος μόλυνσης από HPV αυξάνεται σημαντικά:
- όταν χρησιμοποιείτε είδη προσωπικής υγιεινής και είδη γενικής χρήσης άλλων ανθρώπων·
- σε δημόσιους χώρους (πισίνα, λουτρό κ. λπ. ), ειδικά αν περπατάτε εκεί ξυπόλητοι.
- σε περίπτωση βλάβης του δέρματος.
- με αυξημένη εφίδρωση των χεριών και των ποδιών.
- σε επαφή με ένα μολυσμένο άτομο (χειραψία, σεξουαλική επαφή, κ. λπ. )
- όταν περπατάτε με στενά, άβολα παπούτσια που προκαλούν τριβή στο δέρμα των ποδιών.
- όταν χρησιμοποιείτε μη αποστειρωμένα εργαλεία (σε σαλόνι ομορφιάς κ. λπ. ).
Είναι πάντα επικίνδυνα τα κονδυλώματα;
Τα περισσότερα κονδυλώματα είναι εντελώς ακίνδυνα και μπορούν θεωρητικά να εξαφανιστούν μέσα σε λίγες εβδομάδες ή το πολύ σε ένα μήνα. Σε αυτή την περίπτωση, οι ασθενείς είναι πιο πιθανό να φοβούνται ένα σοβαρό καλλυντικό ελάττωμα που προκαλεί ψυχολογική δυσφορία και παρεμβαίνει στην καθοδήγηση ενός πλήρους τρόπου ζωής.
Τα κονδυλώματα είναι συχνά ανώδυνα, εκτός εάν βρίσκονται στα πέλματα των ποδιών ή σε άλλο μέρος του σώματος που υπόκειται σε σοκ ή συνεχή επαφή. Ωστόσο, υπάρχουν περιπτώσεις κνησμού και ενόχλησης στην πάσχουσα περιοχή.
Πώς να αναγνωρίσετε τα κονδυλώματα: συμπτώματα και σημεία
Ένα άπειρο άτομο μπορεί να μπερδέψει τα κονδυλώματα με άλλες δερματικές αναπτύξεις, όπως κρεατοελιές, κάλους ή μελανώματα.
Οι κύριες διαφορές μεταξύ κονδυλωμάτων και κρεατοελιών:
- Τα σημάδια έχουν σκούρα ή μαύρη απόχρωση, ενώ τα κονδυλώματα έχουν ανοιχτό χρώμα.
- Τα κονδυλώματα αναπτύσσονται στενά με το δέρμα, οι κρεατοελιές είναι ξεχωριστές δομές, σαν να είναι κολλημένες στο σώμα.
- Οι κρεατοελιές αισθάνονται απαλές και λείες, οι μυρμηγκιές είναι σκληρές, σκληρές και τραχιές.
Είναι επίσης εύκολο να διακρίνουμε ένα κονδυλωμάτων από έναν κάλο. Όταν πιέζετε την ανάπτυξη, εμφανίζονται οδυνηρές αισθήσεις και όταν ξεφλουδίζει, ίχνη αιμορραγίας είναι ορατά από κάτω. Υπάρχει νέο, τρυφερό δέρμα κάτω από τον κερατοειδή.
Μπορείτε να διακρίνετε ένα κονδυλωμάτων από ένα μελάνωμα από το χρώμα και το σχήμα του. Αυτή η επικίνδυνη ασθένεια χαρακτηρίζεται από ετερογενείς κόκκινους και μαύρους τόνους, υπερανάπτυξη και ανομοιόμορφο περίγραμμα.
Δεν είναι δύσκολο για έναν δερματολόγο να κάνει τη σωστή διάγνωση με βάση μια οπτική εξέταση. Αλλά ένας καλός επαγγελματίας δεν θα ικανοποιηθεί με έναν απλό έλεγχο. Θα χρησιμοποιήσει σίγουρα μια ειδική μεγεθυντική συσκευή - ένα δερματοσκόπιο. Εάν υπάρχει υποψία παθογόνου διαδικασίας, απαιτείται απόξεση του επιφανειακού στρώματος.
Στην περίπτωση των ανογεννητικών κονδυλωμάτων (στην περιοχή του πρωκτού και των γεννητικών οργάνων), είναι απαραίτητη η διαβούλευση με γυναικολόγο ή πρωκτολόγο.
Ποια είναι η δομή των καλοήθων νεοπλασμάτων;
Οι αποφύσεις αποτελούνται από κύτταρα που έχουν διατηρήσει εν μέρει τις αρχικές τους λειτουργίες και μπορούν να αναπτυχθούν αργά. Η δομή τους είναι παρόμοια με τους ιστούς από τους οποίους δημιουργήθηκαν. Μπορούν να ασκήσουν πίεση στον περιβάλλοντα ιστό, αλλά δεν τον διεισδύουν γιατί έχουν μια κάψουλα στη δομή τους. Αποκρίνονται καλά σε θεραπείες υλικού και χειρουργικές και συνήθως δεν προκαλούν υποτροπές.
Υπάρχουν πάντα συγγενείς σχηματισμοί στο δέρμα – κρεατοελιές ή κονδυλώματα, αλλά και επίκτητοι. Τα τελευταία εμφανίζονται στην επιφάνεια ή στον υποδόριο ιστό ως αποτέλεσμα μεταβολικών διαταραχών, μειωμένης ανοσίας ή υπό την επίδραση ενός ιού.
Κοινά (απλά, χυδαία) κονδυλώματα
Τα κοινά κονδυλώματα είναι πυκνές, ξηρές αναπτύξεις που χαρακτηρίζονται από ανώμαλη και τραχιά επιφάνεια, ποικίλο μέγεθος και στρογγυλεμένο σχήμα. Μοιάζουν με σκληρή, κερατινοποιημένη φουσκάλα διαμέτρου έως 1 cm που προεξέχει σημαντικά πάνω από την επιφάνεια του δέρματος.
Η επιφάνεια των κοινών κονδυλωμάτων καλύπτεται συχνά με αυλακώσεις και προεξοχές, γι' αυτό η νέα ανάπτυξη μοιάζει αόριστα με κουνουπίδι ή βατόμουρο με μαύρες κουκκίδες μέσα.
Αυτός είναι ο πιο κοινός τύπος κονδυλωμάτων και αντιπροσωπεύει έως και το 70% όλων των νεοπλασμάτων του δέρματος. Τα απλά κονδυλώματα μπορούν να εμφανιστούν στο δέρμα σε οποιαδήποτε ηλικία, αλλά τα παιδιά και οι έφηβοι προσβάλλονται συχνότερα. Αυτό συμβαίνει γιατί έχουν ασθενέστερη ανοσία από τους ενήλικες.
Τα κοινά κονδυλώματα εμφανίζονται συνήθως στα χέρια (δάχτυλα και πίσω μέρος των χεριών), στα γόνατα και στους αγκώνες, μερικές φορές στο πρόσωπο ή στα πόδια και εξαιρετικά σπάνια στον στοματικό βλεννογόνο.
Μπορούν να σχηματιστούν διάσπαρτες μικρές αναπτύξεις δίπλα στο μεγάλο "μητρικό" κονδυλωμάτων. Τα νεαρά νεοπλάσματα συνήθως παραμένουν στο χρώμα της σάρκας και με την πάροδο του χρόνου αποκτούν μια βρώμικη γκρι ή γκρι-καφέ απόχρωση, λιγότερο συχνά κίτρινη ή ροζ. Αυτό οφείλεται στην ανομοιόμορφη πορώδη επιφάνεια στην οποία συσσωρεύεται βρωμιά.
Κατά κανόνα, τα χυδαία κονδυλώματα δεν προκαλούν ανησυχία: δεν προκαλούν δυσάρεστα συμπτώματα, δεν πονάνε και δεν φαγούρα. Ωστόσο, μπορεί να προκαλέσουν πόνο εάν βρίσκονται σε επιρρεπείς σε κρούσεις περιοχές ή έρθουν σε επαφή με ρούχα. Οι αυξήσεις μπορεί να επουλωθούν από μόνες τους με την πάροδο του χρόνου, ειδικά αν εμφανιστούν στην παιδική ηλικία.
Γιατί εμφανίζονται καλοήθεις σχηματισμοί στο δέρμα;
Οι κοσμετολόγοι και οι δερματολόγοι δεν γνωρίζουν τον ακριβή μηχανισμό σχηματισμού τους. Η πιο κοινή αιτία είναι:
- τραυματισμοί;
- ιοί?
- συστηματικές ασθένειες του σώματος, για παράδειγμα ξανθώματα, προκύπτουν από την περίσσεια λίπους στο αίμα.
- μακροχρόνιες δερματικές παθήσεις?
- έκθεση σε επιθετικές ουσίες.
- υπερβολική έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία.
- Ακτινογραφίες;
- Κληρονομικότητα (για παράδειγμα, σμηγματορροϊκή δερμάτωση).
Οι περισσότερες δερματικές βλάβες είναι καλοήθεις
πελματιαία κονδυλώματα
Τα πελματιαία κονδυλώματα είναι ένας τύπος κοινού κονδυλώματος. Η εκδήλωση της νόσου παρατηρείται συχνότερα σε παιδιά και σε ηλικία 20-30 ετών. Τα πελματιαία κονδυλώματα εμφανίζονται στο 30% όλων των κονδυλωμάτων του δέρματος.
Τα κονδυλώματα στα πέλματα των ποδιών εμφανίζονται ως σκληρά, στρογγυλά εξογκώματα με θηλώματα στο κέντρο. Χαρακτηριστικές μαύρες κουκίδες είναι ορατές στο εσωτερικό του κονδυλώματος - πολλά μικρά θρομβωμένα τριχοειδή αγγεία. Υπάρχει ένα μικρό ρολό κερατινοποιημένου δέρματος γύρω από τις άκρες. Το ορατό τμήμα, που προεξέχει μόνο 1-2 mm πάνω από την επιφάνεια του δέρματος, μπορεί να φτάσει τα 2 cm σε διάμετρο και είναι μόνο το ένα τέταρτο του συνολικού μεγέθους του πελματιαίου κονδυλώματος, το οποίο σχηματίζεται κυρίως στα βαθιά επιθηλιακά στρώματα (δέρμα).
Εξωτερικά, η σπονδυλική στήλη μοιάζει με κάλο. Μια πελματιαία μυρμηγκιά μπορεί να διαφοροποιηθεί (διαφοροποιηθεί) από έναν κάλλος από την ορατή διαταραχή του μοτίβου του δέρματος που αντιστοιχεί στο κονδυλωμάτων.
Αυτός ο τύπος νεοπλάσματος συνήθως προσβάλλει τα πόδια (πέλματα, πλάγια και δάχτυλα) και, λιγότερο συχνά, τις παλάμες των χεριών. Εμφανίζονται στο δέρμα ως μικρές υπόλευκες δερματικές βλάβες σε σχήμα κουκίδας που μερικές φορές προκαλούν φαγούρα. Με την πάροδο του χρόνου, η επιφάνειά τους γίνεται πιο τραχιά και αλλάζει χρώμα - από κίτρινο σε σκούρο καφέ.
Τα ίδια τα πελματιαία κονδυλώματα δεν αποτελούν απειλή για την υγεία, αλλά προκαλούν σημαντική ενόχληση κατά το περπάτημα, προκαλούν πόνο, ο οποίος συχνά αυξάνεται και μπορεί ακόμη και να αιμορραγεί. Αυτό οφείλεται στη θέση του όγκου και στις ιδιαιτερότητες της ανάπτυξής του. Καθώς η σπονδυλική στήλη μεγαλώνει προς τα μέσα, το βάρος του σώματος πιέζει τους υποδοχείς του πόνου κατά το περπάτημα.
Η περίοδος επώασης της νόσου κυμαίνεται από αρκετές ημέρες έως αρκετά χρόνια. Η μόλυνση εισέρχεται στο σώμα και περιμένει την ενεργοποίηση ενός ευνοϊκού περιβάλλοντος. Στο 50% των περιπτώσεων, τα πελματιαία κονδυλώματα υποχωρούν χωρίς θεραπεία. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία διαρκεί από 8 μήνες με ενάμιση χρόνο.
Χωρίς θεραπεία, τα πελματιαία κονδυλώματα μεγεθύνονται και πολλαπλασιάζονται, σχηματίζοντας ακόμη και μεγάλες ομάδες όγκων. Αυτό μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε προσωρινή απώλεια της ικανότητας εργασίας λόγω αφόρητου πόνου που εμποδίζει το περπάτημα.
Με βάση τα χαρακτηριστικά της βλάβης και τη θέση της, τα πελματιαία κονδυλώματα χωρίζονται σε τρεις τύπους:
- απλά;
- περιγλώσσια?
- Μωσαϊκό.
Οι καλοήθεις σχηματισμοί κρύβουν τον κίνδυνο;
Τα καλοήθη νεοπλάσματα είναι απρόβλεπτες δομές που μπορούν να εκδηλωθούν ανά πάσα στιγμή ή και καθόλου. Η διαδικασία μετατροπής τους σε κακοήθεις δεν έχει μελετηθεί πλήρως. Δεν υπάρχει σαφής απάντηση στο ερώτημα τι ακριβώς πυροδοτεί αυτή τη διαδικασία. Το μηχανικό τραύμα, η υπερβολική υπεριώδης ακτινοβολία, οι μεταβολικές διαταραχές και άλλοι παράγοντες πιστεύεται ότι συμβάλλουν στον εκφυλισμό. Εάν έχετε μια καλοήθη δερματική βλάβη, δεν πρέπει να πειραματιστείτε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο και να βασίζεστε στην τύχη. Επιπλέον, σήμερα η αφαίρεση δεν προκαλεί δυσκολίες.
Περιγλώσσια πελματιαία κονδυλώματα
Οι μυρμηγκιές είναι μικροί, τραχείς σχηματισμοί με ρωγμές στην επιφάνεια που βρίσκονται στα χέρια και τα πόδια ενός ατόμου, κοντά στην πλάκα του νυχιού ή βαθιά κάτω από αυτήν. Εξωτερικά μοιάζουν με κεφάλια κουνουπιδιού.
Μπορούν να είναι επίπεδα, μυτερά ή ημισφαιρικά. Τα κονδυλώματα της περιγλώσσιας είναι συνήθως γκρίζα, αλλά μπορεί επίσης να έχουν χρώμα σάρκας. Δεν είναι πολύ πυκνά σαν απλά πελματιαία φυτά, αλλά έχουν αρκετά βαθιά ρίζα.
Τα παιδιά και οι νέοι επηρεάζονται ιδιαίτερα από αυτή την ασθένεια. Ο κύριος παράγοντας μόλυνσης είναι το μικροτραύμα του δέρματος γύρω από το νύχι. Ιδιαίτερα κινδυνεύουν όσοι δαγκώνουν τα νύχια τους και κατοικούν αδέσποτα ζώα, καθώς και άτομα που αφαιρούν απρόσεκτα τα πετσάκια, χρησιμοποιούν μη απολυμανμένα εργαλεία και εργάζονται σε νερό χωρίς γάντια.
Αυτός ο τύπος νεοπλασίας δεν αποτελεί απειλή για την ανθρώπινη υγεία, είναι ουσιαστικά απλώς ένα καλλυντικό ελάττωμα. Τα πελματιαία κονδυλώματα δεν προκαλούν ενόχληση ή πόνο όταν πιέζονται. Ωστόσο, ένα κονδυλωμάτων κάτω από το νύχι δεν είναι τόσο ακίνδυνο - με την πάροδο του χρόνου, ο νέος σχηματισμός οδηγεί σε εξάντληση της πλάκας των νυχιών και στην περαιτέρω καταστροφή της.
Επιπλέον, διάφορα βακτήρια και ιοί διεισδύουν μέσα από ρωγμές στην επιφάνεια των βλαστών, οι οποίες σχηματίζονται εύκολα ως αποτέλεσμα συχνών χειρωνακτικών εργασιών και οδηγούν σε επαναμόλυνση. Επιπλέον, καθώς τα κονδυλώματα μεγαλώνουν, οι ρωγμές μπορεί να προκαλέσουν πόνο. Η επιδερμίδα συχνά χάνεται και υπάρχει τάση για φλεγμονή (παρωνυχία).
Η αφαίρεση του όγκου είναι απαραίτητη για να σταματήσει η ανάπτυξη των αυξήσεων που εξαπλώνονται εύκολα σε υγιή δάχτυλα. Η θέση του κονδυλώματος κάτω από την πλάκα του νυχιού καθιστά τη θεραπεία και την αφαίρεση πολύ δύσκολη. Εάν εμφανιστεί κατά την παιδική ηλικία ή την εφηβεία, μπορεί να υποχωρήσει από μόνη της.
Από πού προέρχονται τα κονδυλώματα; Είναι μεταδοτικά!
Όπως ο έρπης, τα κονδυλώματα είναι αποτέλεσμα ιού. Περισσότεροι από εκατό τύποι ιών ευθύνονται για την πρόκληση κονδυλωμάτων, οι περισσότεροι από τους οποίους είναι HPV. Δεδομένου ότι υπάρχουν ογκογόνοι τύποι HPV, ορισμένοι σχηματισμοί μπορεί να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι από την άποψη του καρκίνου, όπως αυτοί που αναπτύσσονται γύρω από τα γεννητικά όργανα.
Ανεξάρτητα από το είδος των κονδυλωμάτων ή πού βρίσκονται, μην τα μαζεύετε, μην τα τρίβετε ή τα ξύνετε, καθώς μπορούν να μεταδώσουν εκατομμύρια ιούς σε άλλες περιοχές του δέρματος όπου μπορούν να σχηματιστούν νέες αναπτύξεις!
Είναι πολύ εύκολο να προσβληθούν οι ιοί των κονδυλωμάτων. Για παράδειγμα, τα μολυσμένα ανθρώπινα επιθηλιακά κύτταρα καταλήγουν στο νερό της πισίνας. Κολυμπούν στο νερό και βρίσκουν εύκολα τη λεία τους. Ο ιός των κονδυλωμάτων μπορεί επίσης να εξαπλωθεί μέσω άμεσης σωματικής επαφής, όπως χειραψία. Η διείσδυση των ιών στο σώμα διευκολύνεται από μικροσκοπικές βλάβες στο δέρμα.
Στα παιδιά, το πιπίλισμα ή το μάσημα των δακτύλων συχνά προκαλεί κονδυλώματα κάτω από τα νύχια τους, τα οποία μπορεί να είναι επώδυνα και δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Τα παιδιά μπορούν εύκολα να μολυνθούν από ιούς ενώ παίζουν. Αυτός είναι ο λόγος που ένα στα τέσσερα παιδιά έχει ιογενή κονδυλώματα στα χέρια ή στα πόδια του.
Το αν θα μολυνθούμε από τον ιό ή όχι εξαρτάται από το πόσο ισχυρό είναι το ανοσοποιητικό μας σύστημα. Ένα ισχυρό ανοσοποιητικό σύστημα καταστέλλει τη μόλυνση που προκαλεί κονδυλώματα.
Μωσαϊκό σόλα κονδυλώματα
Τα μωσαϊκά κονδυλώματα είναι μια ειδική μορφή νεοπλασίας. Πρόκειται για πλάκες, τις λεγόμενες συστάδες, οι οποίες σχηματίζονται από τη σύντηξη πολλών μικρών πελματιαίων κονδυλωμάτων που πιέζονται σφιχτά μεταξύ τους. Η διάταξη των πάνελ μοιάζει με μωσαϊκό (εξ ου και το όνομά τους).
Αυτός ο σχηματισμός συνήθως παρατηρείται σε μια μικρή και εντοπισμένη περιοχή. Μπορεί να φτάσει σε διάμετρο περίπου 6-7 cm. Στα αρχικά στάδια ανάπτυξης, τα μωσαϊκά κονδυλώματα μοιάζουν με μικρά μαύρα τρυπήματα. Καθώς αναπτύσσονται, μοιάζουν με λευκό, κιτρινωπό ή ανοιχτό καφέ κουνουπίδι με σκούρες κηλίδες στο κέντρο. Αυτές οι κηλίδες προκαλούνται από θρόμβωση των αιμοφόρων αγγείων.
Αυτός ο τύπος κονδυλωμάτων είναι αρκετά σπάνιος. Προσβάλλουν συνήθως τα χέρια ή τα πέλματα των ποδιών και είναι ιδιαίτερα συχνές κάτω από τα δάχτυλα των ποδιών. Σε αντίθεση με τα απλά πελματιαία κονδυλώματα, τα μωσαϊκά κονδυλώματα προκαλούν ελάχιστο ή καθόλου πόνο κατά το περπάτημα επειδή είναι πιο επίπεδα και επιφανειακά.
Τα κονδυλώματα του μωσαϊκού είναι εξαιρετικά μεταδοτικά. Λόγω της ποικιλομορφίας των εστιών ιογενούς μόλυνσης, είναι δύσκολο να αντιμετωπιστούν. Η επιτυχία της θεραπείας γίνεται ευκολότερη με την έγκαιρη έναρξη της. Οι αυξήσεις μωσαϊκού συνήθως τείνουν να υποτροπιάζουν ακόμη και μετά από χειρουργική αφαίρεση.
Καλοήθη και κακοήθη νεοπλάσματα στο δέρμα: ποιες είναι οι διαφορές;
Οι καλοήθεις παθολογίες δεν αποτελούν απειλή για την ανθρώπινη ζωή. Αν φτάσουν σε μεγάλο μέγεθος, μπορούν να επηρεάσουν την καλή λειτουργία διαφόρων συστημάτων του σώματος. Τα κακοήθη, από την άλλη, αναπτύσσονται γρήγορα και επιθετικά, εισβάλλουν στον περιβάλλοντα ιστό και σχηματίζουν μεταστάσεις με την πάροδο του χρόνου. Κάποια βλάπτουν ζωτικά όργανα και προκαλούν θάνατο.
Μερικές φορές οι καλοήθεις όγκοι του δέρματος αλλάζουν λόγω εξωτερικών ή κληρονομικών αιτιών. Αποκτούν την ικανότητα να εκφυλίζονται σε κακοήθεις παθολογίες. Τέτοιες καταστάσεις αναφέρονται ως οριακές ή προκαρκινικές. Αποτελούν μεγάλη απειλή για την υγεία και τη ζωή, αν και δεν συνοδεύονται πάντα από έντονα συμπτώματα.
Επίπεδα (νεανικά) κονδυλώματα
Τα επίπεδα κονδυλώματα είναι ένας αρκετά κοινός και λιγότερο προβληματικός τύπος όγκου. Παρουσιάζονται ως μικρές βλάβες σε σχήμα φακού (διαμέτρου αρκετών mm) ή ως λείες βλατιδώδεις βλάβες. Μπορούν είτε να αναπτυχθούν μεμονωμένα, κάτι που είναι αρκετά σπάνιο, είτε σε μεγάλους αριθμούς κοντά το ένα στο άλλο.
Υπάρχουν διάφορα στάδια της νόσου:
- ήπια – ένα ή περισσότερα ανώδυνα κονδυλώματα.
- μέτρια – 10 έως 100 ανώδυνες αναπτύξεις.
- σοβαρή – περισσότερα από 100 νεοπλάσματα.
Όταν εντοπίζονται σε σημεία όπου υπάρχει υπερβολική πίεση (τριβή από ρούχα, παπούτσια κ. λπ. ), προκαλούν πόνο.
Τα επίπεδα κονδυλώματα αναγνωρίζονται εύκολα και έχουν λευκή, καφέ, κιτρινωπή ή ροζ απόχρωση που μοιάζει με το χρώμα της σάρκας. Έχουν περίπου το μέγεθος μιας κεφαλής καρφίτσας και είναι πιο λεία και επίπεδα σε σύγκριση με άλλους τύπους κονδυλωμάτων. Μάλιστα, στο σημείο που αναπτύσσεται ένα επίπεδο κονδυλωμάτων, το δέρμα ανεβαίνει ελαφρά (σε ύψος περίπου 5 mm) και σχηματίζει ένα είδος ανυψωμένης κυκλικής περιοχής.
Οι αυξήσεις εμφανίζονται συνήθως στο πρόσωπο, τα γόνατα, τους αγκώνες, την πλάτη, τα πόδια και τα χέρια (ειδικά στα δάχτυλα). Άνθρωποι όλων των ηλικιών πέφτουν θύματα αυτής της ασθένειας. Αλλά πιο συχνά τα παιδιά και οι έφηβοι επηρεάζονται από αυτό (το 20% των μαθητών το έχουν), εξ ου και το δεύτερο όνομα για τα κονδυλώματα - νεανικά.
Σε μια στενή ομάδα παιδιών σχολικής ηλικίας, το 80% εμφανίζει αντίσταση (αντίσταση) στον ιό. Στους ενήλικες, ο ερεθισμός και η φλεγμονή μετά το ξύρισμα συμβάλλουν στην εξάπλωση των όγκων.
Η περίοδος επώασης μιας λοίμωξης μπορεί να διαρκέσει έως και 8 μήνες. Τις περισσότερες φορές η ασθένεια είναι απλώς ένα καλλυντικό ελάττωμα. Τα νεανικά κονδυλώματα είναι ανώδυνα εκτός εάν προκαλούνται από μηχανική πίεση ή τραυματισμό και μερικές φορές μπορεί να προκαλέσουν κνησμό, αλλά είναι εξαιρετικά μεταδοτικά.
Πρακτικά δεν υπάρχει μετάδοση του ιού μέσω κοινών αντικειμένων· η κύρια οδός μόλυνσης είναι η επαφή με το δέρμα. Τα επίπεδα κονδυλώματα πολλαπλασιάζονται τόσο εύκολα που αρκεί να αγγίξετε ένα υγιές μέρος του σώματος για να προκαλέσετε ένα νέο σχηματισμό.
Η ιδιαιτερότητα αυτού του τύπου κονδυλωμάτων είναι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις δεν απαιτείται θεραπεία: μπορεί να εξαφανιστούν τόσο ξαφνικά όσο εμφανίστηκαν, ειδικά στα παιδιά. Στους ενήλικες, η ασθένεια απαιτεί θεραπεία και ο ιός είναι πολύ ανθεκτικός στη φαρμακευτική θεραπεία.
Μετάδοση κονδυλωμάτων μέσω άμεσης επαφής
Μικρό τραύμα ή διαβροχή οδηγεί σε δυσλειτουργία του επιθηλιακού φραγμού και επακόλουθη απώλεια της ακεραιότητας του δέρματος, ανοίγοντας το δρόμο για ιογενείς λοιμώξεις και σχηματισμό κονδυλωμάτων. Η περίοδος επώασης είναι 3 εβδομάδες έως 8 μήνες μετά την έκθεση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, παρατηρείται αυθόρμητη παλινδρόμηση.
Αφαίρεση κονδυλωμάτων με λέιζερ
Στις μέρες μας, η χειρουργική επέμβαση με λέιζερ είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για να απαλλαγούμε από τα κονδυλώματα. Αυτή είναι μια ανώδυνη και ασφαλής διαδικασία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε περιοχές με τη μεγαλύτερη ευαισθησία. Η αφαίρεση όγκων με λέιζερ είναι πολύ αποτελεσματική: η πιθανότητα υποτροπής είναι ελάχιστη. Αυτό επηρεάζεται σημαντικά από τη σοβαρότητα της νόσου.
Τα κονδυλώματα αφαιρούνται με καυτηρίαση της πληγείσας περιοχής σε στρώσεις, επιτρέποντας στον γιατρό να ελέγξει το βάθος του αποτελέσματος. Ταυτόχρονα, η δέσμη λέιζερ καυτηριάζει τα αιμοφόρα αγγεία, αποτρέποντας την αιμορραγία στο σημείο της πρόσκρουσης.
Τρεις μέθοδοι πήξης με λέιζερ είναι κοινές:
- Λέιζερ διοξειδίου του άνθρακα (CO2). Οι διαδικασίες με αυτό το λέιζερ είναι πιο επώδυνες. Αν και το λέιζερ CO2 σφραγίζει τα αιμοφόρα αγγεία, σκοτώνει επίσης τον ιστό των κονδυλωμάτων. Υπάρχει πιθανότητα βλάβης σε υγιή ιστό. Η επούλωση του τραύματος συνήθως διαρκεί περισσότερο και είναι πιθανή η δημιουργία ουλών. Η απόδοση είναι περίπου 70%.
- Λέιζερ ερβίου. Χαρακτηρίζεται από μικρότερο μήκος κύματος. Η πιθανότητα δημιουργίας ουλών μετά την επούλωση μειώνεται σημαντικά.
- Παλμικό λέιζερ βαφής. Αυτό το λέιζερ σφραγίζει πιο αποτελεσματικά τα αιμοφόρα αγγεία που τροφοδοτούν το κονδυλωμάτων. Σε αντίθεση με ένα λέιζερ CO2, δεν βλάπτει πολύ τον υγιή ιστό. Είναι επίσης ο μόνος τύπος λέιζερ που έχει εγκριθεί για χρήση σε παιδιά. Η αποτελεσματικότητα αυτής της μεθόδου θεραπείας είναι περίπου 95%.
| Πλεονεκτήματα | ελαττώματα |
| Ελάχιστη πιθανότητα ουλής (ανάλογα με τον βαθμό παραμέλησης της παθολογίας) | Υψηλή τιμή |
| Ταχεία επούλωση ιστών | |
| Υψηλή αποτελεσματικότητα της μεθόδου | |
| Ελάχιστη βλάβη σε υγιή ιστό | |
| Ταχύτητα της διαδικασίας |
Η αφαίρεση των κονδυλωμάτων πραγματοποιείται με τοπική αναισθησία. Στο σημείο της καυτηρίασης παραμένει κρούστα, η οποία εξαφανίζεται εντός 14 ημερών. Μετά τη διαδικασία, ο ασθενής επιστρέφει γρήγορα στον κανονικό τρόπο ζωής του, με την προϋπόθεση ότι τηρούνται όλες οι συστάσεις του γιατρού.
Θεραπεία νηματωδών θηλωμάτων
Στο 90% των περιπτώσεων, τα νηματώδη κονδυλώματα δεν επουλώνονται από μόνα τους (όπως, για παράδειγμα, τα νεανικά ή χυδαία κονδυλώματα στην παιδική ηλικία μπορούν να επουλωθούν από μόνα τους).
Χρειάζονται θεραπεία. Ειδικά όταν τραυματίζονται αυτοί οι σχηματισμοί.
Για παράδειγμα, εάν το θηλώμα βρίσκεται στο λαιμό, μπορεί να τραυματιστεί από μια αλυσίδα ή κολάρο ρούχων. Αν στο πρόσωπο – μέσα από γυαλιά, κάτω από το στήθος – μέσα από σουτιέν. Θα πρέπει να γνωρίζετε ότι μια τέτοια μόνιμη βλάβη μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή αυτού του σχηματισμού και του πόνου του.
Επίσημες μέθοδοι και μέθοδοι θεραπείας
Αφαίρεση κονδυλωμάτων με λέιζερ - διαβάστε ένα λεπτομερές άρθρο σχετικά με την αφαίρεση με λέιζερ.
Ο πιο εύκολος και γρήγορος και ταυτόχρονα πιο προσιτός τρόπος αντιμετώπισης αυτού του τύπου θηλωμάτων. Ο γιατρός κατευθύνει την ακτίνα λέιζερ στον σχηματισμό του δέρματος, με αποτέλεσμα να εξατμιστεί και να καεί. Θα πρέπει πρώτα να αναισθητοποιήσετε το δέρμα με νοβοκαΐνη, ώστε ο ασθενής να μην αισθάνεται πόνο. Και φορέστε προστατευτικά γυαλιά για τα μάτια σας.
Η όλη διαδικασία δεν διαρκεί περισσότερο από 1 λεπτό ανά κονδυλώματα. Το αποτέλεσμα είναι μια μικρή κρούστα στην πληγή. Μετά από 3-5 ημέρες, αυτή η κρούστα ξεκολλάει και σε αυτό το μέρος σχηματίζεται υγιές και καθαρό δέρμα.
Αφαίρεση με τη μέθοδο ραδιοκυμάτων – διαβάστε το άρθρο σχετικά με τη χειρουργική ραδιοκυμάτων.
Η αρχή λειτουργίας είναι η εξής: μια συσκευή για χειρουργική ραδιοκυμάτων ("Surgitron") δημιουργεί ένα ραδιοκύμα υψηλής συχνότητας που καταστρέφει τον ιστό των κονδυλωμάτων με τον ίδιο τρόπο όπως ένα λέιζερ, δηλαδή τον εξατμίζει.
Η όλη διαδικασία εκτελείται με την ίδια σειρά όπως και με τη μέθοδο θεραπείας με λέιζερ - πρώτα (απαιτείται! ) τοπική αναισθησία, μετά 1 – 2 λεπτά έκθεσης (όλα εξαρτώνται από το μέγεθος του σχηματισμού που πρόκειται να αφαιρεθεί). Οι συνέπειες της θεραπείας με ραδιοκύματα είναι ακριβώς οι ίδιες με αυτές της θεραπείας με λέιζερ.
Αφαίρεση νηματωδών θηλωμάτων με υγρό άζωτο – διαβάστε πληροφορίες για το υγρό άζωτο.
Αυτή η μέθοδος είναι δημοφιλής λόγω της απλότητάς της. Δεν είναι απαραίτητη η αναισθησία του δέρματος μέσω ενέσεων, ούτε η παρουσία ιατρού. Η διαδικασία μπορεί να πραγματοποιηθεί από οποιαδήποτε νοσοκόμα ή υπάλληλο αισθητικής κλινικής.
Πώς λειτουργεί: Το υγρό άζωτο σε θερμοκρασία μείον 195 βαθμών παγώνει τον ιστό των κονδυλωμάτων. Με τον συγχρονισμό της επίδρασης στο δέρμα, ένας γιατρός ή μια νοσοκόμα αποτρέπει την εμφάνιση κρυοπαγημάτων σε παρακείμενες υγιείς περιοχές του δέρματος γύρω από τον παθολογικό σχηματισμό.
Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας, τα θηλώματα εξαφανίζονται από μόνα τους μέσα σε 3-4 ημέρες στο 90% των περιπτώσεων.
Ηλεκτροπήξη κονδυλωμάτων με νήματα.
Σήμερα αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται πολύ λιγότερο συχνά καθώς είναι μια πιο τραυματική μέθοδος. Τα θηλώματα κόβονται με ένα ηλεκτρικό μαχαίρι. Αυτό δημιουργεί έγκαυμα και πληγή στο δέρμα, το οποίο στη συνέχεια χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να επουλωθεί.
Απόσταση με ραδιομαχαίρι
Η πιο αποτελεσματική σύγχρονη μέθοδος αφαίρεσης κονδυλωμάτων είναι η αφαίρεση με χρήση ραδιοκυμάτων. Από τη μία πλευρά, αυτό συμβαίνει επειδή τα όργανα σε αυτή τη διαδικασία δεν αγγίζουν το σώμα του ασθενούς: παράγονται χρησιμοποιώντας μια συχνότητα ραδιοκυμάτων.
Άλλα οφέλη της αφαίρεσης κονδυλωμάτων με ραδιοκύματα περιλαμβάνουν:
- πλήρης έλλειψη πόνου.
- ταχύτητα της διαδικασίας·
- αποκλεισμός οιδήματος και διήθησης.
- απουσία μετεγχειρητικών επιπλοκών.
- απουσία ουλών στο σημείο αφαίρεσης των κονδυλωμάτων.
- γρήγορη φάση αποκατάστασης.
Η διαδικασία πραγματοποιείται επίσης με τοπική αναισθησία. Μετά την έκθεση, σχηματίζεται κρούστα στην προσβεβλημένη περιοχή του δέρματος, η οποία εξαφανίζεται από μόνη της μέσα σε 7-10 ημέρες.
Πρόληψη όγκων του δέρματος
Δυστυχώς, η ιατρική δεν έχει μάθει ακόμη πώς να αποτρέπει την εμφάνιση διαφόρων σχηματισμών στο δέρμα. Αλλά οι δερματολόγοι δίνουν στους ασθενείς τους τις ακόλουθες προληπτικές συστάσεις:
- Μη διστάσετε να επισκεφτείτε γιατρό εάν εμφανιστεί όγκος στο δέρμα.
- Αφαιρέστε τους σχηματισμούς μόνο αφού ένας ειδικός και η διάγνωση επιβεβαιώσει την καλοήθεια τους.
- Αποφύγετε την υπερβολική έκθεση στον ήλιο.
- Χρησιμοποιήστε αντηλιακό, ειδικά εάν είστε επιρρεπείς σε σπίλους και υπερμελάγχρωση.
- μην έρχονται σε επαφή με χημικά δραστικές και καρκινογόνες ουσίες.
- Μην τρώτε τρόφιμα που συμβάλλουν στην ανάπτυξη καρκίνου (καπνιστά κρέατα, λουκάνικα, ζωικά λίπη, προϊόντα κρέατος με σταθεροποιητές τροφίμων).